كاشت حلزون (بخش اول تاريخچه)
اولین شواهد تحریک مستقیم عصب شنوایی توسط گروهی از دانشمندان روسی ارایه شد. اندریف و همکارانش (۱۹۳۵ میلادی) گزارش کردند که تحریک الکتریکی در فردی ناشنوا که گوش میانی و داخلی اش آسیب دیده بودند، احساس شنیدن ایجاد کرده‌است. در فرانسه نیز دیجورنو و همکارانش (۱۹۵۷ میلادی) شنوایی موفق با استفاده از تحریک الکتریکی در ۲ فرد ناشنوا را گزارش کردند. موفقیت این گروه موجب شد تا فعالیت‌های علمی زیادی نیز در ایالات متحده شکل بگیرد تا بتوان شنوایی افراد ناشنوا را بازگرداند.
با وجودی که روش‌های آن زمان در مقایسه با شرایط کنونی بسیار ناپخته بود اما این مطالعات ابتدایی موجب شناسایی مشکلات و محدودیت‌های متعددی شد که لازم بود برای تحریک موفقیت آمیز عصب شنوایی، بررسی و برطرف گردند. برای نمونه پژوهشگران متوجه شدند که در مقایسه با شنوایی آکوستیکی، تحریک الکتریکی عصب موجب می‌شود تا محدوده پویایی شنوایی کاهش یابد،پس تحقيقات ادامه يافت تا مشكلات برطرف شود .هم اكنون نيز جهت بهبود و كارايي بيشتر كاشت حلزون در مراكز تحقيقاتي كار ادامه دارد
كاشت حلزون :اجزاي اصلي كاشت حلزون
در اين عمل پروتزي به جاي حلزون گوش قرار ميگيرد كه اجزای اصلی این پروتز عبارتند از یک میکروفون که صدا را از طریق سیم به پردازشگر گفتار خارجی منتقل می‌کند تا در آنجا تبدیل به سیگنال دیجیتالی شود. سپس صدا مجدداً از پردازشگر به قطعه خارجی قرار گرفته روی سر متصل می‌شود. این قطعه خارجی با آهن ربا به بخش کاشت شده در زیر پوست متصل است و سیگنال‌های کدبندی شده را با انتقال بسامد رادیویی به آن منتقل می‌کند. بخش زیر پوستی نیز سیگنال‌های کدبندی شده را رمز گردانی کرده و تبدیل به جریان الکتریکی می‌کند سپس به الکترود های قرار گرفته در حلزون منتقل شده و بالاخره به عصب شنوایی رسيده و آن را تحریک می‌کند،ايمپالس‌های الکتریکی ايجاد شده به دستگاه عصبی مرکزی ارسال شده و در آنجا به صورت صدادرک می‌شوند.
با وجود آن که ممکن است برخی اجزای پروتز یا طراحی آن در میان کمپانی‌های مختلف متفاوت باشد، اما اصول کلی عملکرد آنها مشابه یکدیگر است.شکل، رنگ و بسامد رادیویی انتقال سیم پیچ نیز در بین محصولات مختلف متفاوت است اما در تمامی آنها اتصال مغناطیسی امری اساسی است.
